Met papier

Een gekregen paard kijk je niet in de bek (of zoiets). Deze klok dus. Ze gaat al jaaaaaren mee. Pas gekregen vond ik ze eigenlijk wel mooi (echt waar, Inge!). Maar zo'n klok gaat niet stuk en is bovendien heel praktisch, dus verhuisde ze ook al 3 keer mee. Na al die jaren let je er niet meer op hoe zo'n ding er uit ziet. Dat was gewoon onze klok.
Maar...dan komt de dag dat de keuken eindelijk wordt geschilderd en de klok terug vanuit esthetische hoek werd bekeken. Euhm. Weg doen? Maar die werkt toch nog?

 

Ja, dus werd het dit:

Eigenlijk heel simpel hoor. Het papier kleef je op Aslan, dit is tweezijdige zelfklevende folie van bij de banier. Dan teken je de cirkelomtrek van de klok en dan knip je het mooi uit. De cijfers zijn gestempeld. Dat was wel iets moeilijker om ze op de juiste plaats te krijgen. 'k had dit eigenlijk ook beter eerst gedaan.

Het papier kocht ik bij Petit Pan in Parijs. (1 velletje maar, stel je voor, daar had ik al meteen spijt van, 'k had er 10 moeten kopen verdorie). Niet dat ik enkel naar Parijs ging voor 1 velletje, nee hoor! 'k kocht er ook nog meer dan genoeg toile cirée en stof, dus dan sta je daar toch een beetje met een financieel bereikte pijngrens. Dat winkeltje is trouwens zeer de moeite, moest je ooit in Parijs geraken.

 En na die klok was ik vertrokken met papier. Zoals die zondagnamiddag met de meisjes, toen Vic naar de scouts was. Eerst maakten we wat behanglijm (altijd handig om in huis te hebben). En zij maakten dit:

Terwijl mama dit maakte:

en dit:

Jaja, allemaal met dat ene velletje!
Die magneetstroken zijn trouwens super handig, maar dit is voor de volgende keer. Met meer.