Wie weet dat je naait, die geeft.
Zoals knoopjes bijvoorbeeld. Ooit eens een zak vol (dank u Katia) en af en toe eens een blikken dozeke (dank u meme en tante Lieve). Ergens in het voorjaar nam ik eens de tijd om gans die schoendoos knopen te sorteren: per kleur, per schoonheid en per aantal. Allemaal in kleine zakjes. Een perfecte woensdagnamiddag activiteit. Maar bleek dat er nog steeds veel knoopjes alleen overbleven. Wat doe je met 1 knop? Weg? Mmmm, nee dat druisde teveel in tegen mijn vergaardrang. En ik wist het toen al: ooit doe ik er nog wat mee. Et voilà: dit dus. Wenskaartjes voor op de geschenkenbeurs.
Nog iemand die eenzame knoopjes h(g)eeft? Ik adopteer ze graag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten